Vanwege een periodieke hormonale schommeling, gaf ik mijn geliefde laatst een dubbele boodschap. Samenvattend kwam het neer op “Houd me vast” en “Laat me met rust”, een onmogelijke opgave om tegelijkertijd te doen. Gelukkig kent hij me langer dan vandaag en weet hij dit varkentje inmiddels wel te wassen. Deze situatie deed me denken aan een essentieel dilemma in menselijke relaties, namelijk de behoefte aan veiligheid en de behoefte aan vrijheid. We wensen veiligheid, warmte en geborgenheid en tegelijkertijd wensen we vrijheid en autonomie. De filosoof Arthur Schopenhauer stelde dat mensen in liefdesrelaties lijken op stekelvarkens in een koude winternacht. Om niet te bevriezen, kruipen de dieren dicht bij elkaar. Zodra ze elkaar dicht genoeg genaderd zijn om de onontbeerlijke warmte te ontvangen, worden ze echter geprikt door elkaars stekels. Dat doet pijn, dus trekken de stekelvarkens zich terug. Dan krijgen ze het weer koud en naderen ze elkaar opnieuw. Eindeloos.
Zo moeten wij mensen ook de balans zoeken tussen intimiteit en autonomie. Dat houdt de relatie levend en spannend. Maar wees voorzichtig met het opzetten van je stekels. Prik elkaar niet al te hard. Stekels worden vaak opgezet als een bepaald pijnpunt in onszelf aangeraakt wordt. Dat moment geeft inzicht in de gebieden waar we aandacht aan mogen besteden, die heling behoeven in onszelf. Vat het dan ook niet persoonlijk op als je partner zijn of haar stekels opzet. Dat is gewoon een teken dat bij hem of haar een gevoelige plek geraakt is. Open blijven staan voor de ander is dan de kunst.
Geniet van de warmte deze zomer en blijf ieder op eigen benen samen sterk staan.